Malumbay na Awitin

Isang araw habang nakatutok ako sa sa isang istasyon ng radio, napansin kong sunod-sunod na pagpapatugtog ng mga malulungkot na kanta. Napaisip ako, masyado ‘ata depressed ang DJ nito bakit sinalangan nya ng malulungkot na awitin ang kanyang player? Ang intension ba niya ay paagusin ang luha ng kanyang tagapakinig. Sa tindi ng emosyon ay animo'y nanghihikayat itali ang leeg sa palupo ng bahay habang tinutugtog ang 'di ko kayang tanggapin' ni April Boy Regino? Samahan mo pa ng mga piyesa nina Imelda Papin, Aegis, at Bing Rodrigo ay talaga namang nakakapagbagbag-damdaming pakinggan.

Sa pagmuni-muni, aking napagtanto na ang emosyonal na epekto ng musika ay hindi nagmumula sa partikular na damdamin ng kanta, sa halip ay mula sa pagiging emosyonal na idinudulot sa nakikinig. Minsan, ang malulungkot na kanta ay nakakapagpabalik sa malulungkot na alaala at trahedyang nagdaan sa buhay ng isang indibidwal, ngunit mas madalas ang mga ito ay gumigising sa interes ng nakikinig dahil inilalarawan ng mga iyon ang mahahalagang mga kaganapan sa buhay ng ibang tao. Kung pagbabasehan ang  Semantic Pointer  Theory of Emotions ni Tobias Schröder, kung hindi naman nangyari sa buhay ang mga sinasambit sa malulungkot na awitin, wala itong magiging negatibong epekto. Sa katunayan, iyong mapapag-alaman na ang kasalukuyang estado ng iyong buhay ay hindi malungkot, trahedya o kasuklam-suklam na maaaring magbigay sa iyo ng isang pakiramdam ng kaluwagan at marahil ay kaligayahan na ikaw ay hindi dumaranas ng paghihirap na katulad ng sinasambit ng kumakanta. 

Marami pa rin ang nag-aabang sa bagong album ni Taylor Swift dahil balita ko'y may bago s'yang boyfriend ngayon. Aking aantabayanan ang kanilang breakup dahil siguradong patok na naman ang kanyang bagong breakup songs na gagawin.